ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ
Η Ελληνική Επανάσταση μέσα από τις ωδές του Ανδρέα Κάλβου
Σιδηροπουλου Μαριάννα
Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ
Μαρινα Χαγερ
Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ
Γη των θεών φροντίδα,
Ελλάς ηρώων μητέρα,
φίλη, γλυκεία πατρίδα μου
νύκτα δουλείας σ’ εσκέπασε,
νύκτα αιώνων.
Ούτω εις το χάος αμέτρητον
των ουρανίων ερήμων,
νυκτερινός εξάπλωσεν
έρεβος τα πλατέα
πένθιμα εμβόλια.
Και εις την σκοτιάν βαθείαν,
εις το απέραντον διάστημα,
τα φώτα σιγαλέα
κινώνται των αστέρων
λελυπημένα.
Ο Ωκεανός
Η Ελλάδα συμβολίζεται ως η μητέρα-χώρα πολλών εθνικών ηρώων, που υποτάχθηκε επί χρόνια στους Οθωμανούς. Σε αυτή τη χρονική περίοδο επικρατεί θρήνος λόγω των αμέτρητων θυμάτων και εξαπλώνεται σιγή στην ερειπωμένη φύση.
Ωστόσο, υπήρξαν νίκες οι οποίες έδωσαν στους Έλληνες το φως της ελπίδας, προκειμένου να συνεχίσουν να μάχονται ενάντια στους Τούρκους για την ελευθερία τους.
Παρ’ όλα αυτά, οι Τούρκοι εξακολούθησαν να επιδεικνύουν με κάθε μέσο τη δύναμή τους απέναντι στους απελπισμένους Έλληνες.
Από ένα σημείο και μετά, οι πλέον εξαντλημένοι Έλληνες σταμάτησαν να στηρίζονται αποκλειστικά στη στρατιωτική τους δύναμη και στηρίχθηκαν στην πίστη τους, η οποία θεωρούσαν ότι θα τους βοηθούσε να απελευθερωθούν από τη σκλαβιά.
Δίνοντας την τελευταία τους μάχη, οι Έλληνες επιτυγχάνουν τη νίκη και αποκτούν το δικαίωμα της ελευθερίας που τόσα χρόνια επιζητούσαν. Γι΄ αυτό οι Έλληνες παρομοιάζονται ως υπερήφανοι αετοί.
Σε τελευταία ανάλυση, ο Κάλβος αναφέρεται στους Οθωμανούς και τους επισημαίνει ότι οι Έλληνες πλέον δεν έχουν να φοβούνται τίποτα.
Εάν τα ποσειδώνια
κύματα, τον αυθάδη
ναύτην απομακρύνωσιν
από την πάτριον νήσον του
πριν έλθει η νύκτα·
Με ψυχήν πικραμένην
ορθός επί την πρύμνην
βλέπει επάνω εις την θάλασσαν
την ησυχίαν χυμένην
και εσπέριον σκότος
Ούτως αν χάσει ο άνθρωπος
το φως, και τον σκεπάσει
μακάριον σκότος, βλέπομεν
επ’ αυτόν ανατέλλον
άστρον ελπίδος.
Ω Βύρων· ω θεσπέσιον
πνεύμα των Βρετανίδων,
τέκνον μουσών και φίλε
άμοιρε της Ελλάδος
καλλιστεφάνου.
Η Βρεττανική Μούσα
Η Βρεττανική Μούσα του Κάλβου αναφέρεται στους φιλέλληνες Βρετανούς, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα για να βοηθήσουν τους Έλληνες στον αγώνα τους ενάντια στους Οθωμανούς.
Οι Έλληνες, οι οποίοι σκεπάζονται από τον θάνατο και τη δυστυχία, δεν παύουν να ελπίζουν στην ελευθερία τους.
Ο Κάλβος κάνει μία εκτενή αναφορά στον λόρδο Βύρωνα, ο οποίος είχε σημαντικό ρόλο στην τελική έκβαση του ελληνικού αγώνα ενάντια στους Οθωμανούς. Επιπλέον, αναφέρει αξιοσημείωτες δοξασίες, χαρακτηρίζοντας τον τολμηρό και έξυπνο.
Τέλος, όλοι οι Έλληνες τον ευγνωμονούσαν για την πολύτιμη συνεισφορά του στον ελληνικό αγώνα, ενώ όλοι θρήνησαν, και όχι μάταια, για τον θάνατό του, ως έναν από τους μεγαλύτερους φιλέλληνες.